رفتم پیشش، بش گفتم بریم. گفت کجا؟ گفتم یه جای تازه، یه قبرستونی، دوباره شروع کنیم. هاج و واج مونده بود، گفت مگه چیزیو شروع کردیم؟ نزدیکش شدم، دستاشو گرفتم و گفتم، مرز و از اونجا،،، فقط بیا بریم. نگاش میلرزید، قطره ای اشک از دستش در رفت، لیز خورد رو صورتش. نگام مصمم بود، نگاشو از من بر میداشت. گفت، تو فقط راه فرار میخوای، و آدمی که این راهو باهات بیاد. منو نمیخوای.‏

بلند شد، و از اتاق خارج شد.‏