نمیدانم چگونه
ولی فاصله بین شادی و غم را
مث آنکه موتوری بگیری
و ونک تا تجریش را یه کله بروی
به چشم بهم زدنی طی میکنم
وقتی عکست را میبینم
و خنده ات را، که دیگر برای من نیست