شگفت انگیز، شاعرانه، یک شاهکار به تمام عیار. این فیلم را باید دید. فیلم با دید بی طرفانه اش آنچنان حوادث تنیده در هم را شاعرانه توصیف میکند و آنچنان پارادوکس ها را با هنرمندی نشان میدهد که تو مجبوری بلند شوی و به احترام فیلم چندین پیک علت و معلولی آن را ایستاده تماشا کنی، دقیقا مانند منچستر- بایرن مونیخ در فینال جام باشگهای اروپا.
سینمای این منطقه پرکنکاش جهان (فلسطین و کشور همسایه) بسیار جذاب و درگیرانست. دید اکثر کارگردان های اینجا، برخلاق قدرت مدارانشون بی طرفانست، نه به طور کامل ولی خوب. دنیایی که این فیلم شرح میدهد، قصد ندارد تقصیر رو به گردن کسی بندازه. همه ی زوایا را نشان میدهد، از خود مردمان آنجا و میرود به سمت عوامل کنکاش. بسیار استعاری، آیرونیک، و شاعرانه نشان میدهد. حتی در جاهایی از فیلم جای برادران کوئن را نیز خالی میکنی. بنظر بنده ی حقیر، بی هیچ تردیدی یکی از فیلمهای برتری بود که در کن نمایش داده شد از 2000 به این ور.
بیایم در مورد این فیلم حرف بزنیم. این فیلم مربوط به خطه ی مقابل فلسطینی هاست. وقتی این فیلم را میبینی، ناخودآگاه در یک جاهایی از فیلم راه میروی، بلند میشوی، عرق از سر و رویت میبارد، درست مث همان زمان که پولی وسط میز هست و تو نمیدانی دست طرف مقابلت چی هست، لعنتی. میدانید از چه حرف میزنم، میدانم. من به جز این دوفیلم سه فیلم دیگر از این دو خطه دیده ام. چیزی که مرا شگفت زده کرد، آنها انگشت اتهام را به هیچ کس نشانه نمیروند. آنها به خودشان، به فرهنگشان، به رفتارشان اتهام را روانه میکنند. همه ی آنها، سردرگرمن و پریشانی شان نشان میدهد که زنده اند. آنها فیلم میسازند. فیلمهایی را در محیط هایی میسازند که سالها روی خوش به خودش ندیده. تا بوده، خون بوده و آی دی کارت ها و دستگیری ها. شب میشود خوابید؟ میدانید چه روانی از شما می فرساید زندگی در این مناطق. ولی آنها میخندند، نمیخواهند تن دهند به این شرایط. آنها مردمانی احساسی هستند، اهل بزم و رزم و سیگار. به جان خودم حیف است، دارن حیف میشوند. بر باد رفته اند به فاک. ببینید این دو فیلم را. موزیک های زیبایشان را نیز در یابید. غفلت موجب پریشانیست. تو فکر کن داری بازی ایران استرالیا را میبینی. البته بی هیچ شک و تردیدی اولین فیلم توصیه ی فراوان میشود، برای شروع.
۱ نظر:
Paradise Now رو هم ببین.
اگه ندیدی البته.
ارسال یک نظر