یک - زنان و بلوز

میخواهم بگویم به شما که در موسیقی بلوز و جَز بلوز جادویی نهفته شده است. از آن نوع جادو هایی که حتی در کارتون ها و فیلمهای تیم برتونی هم ندیده اید.
اینرا با هم تصور کنیم که در یک شب ملو، در حالیکه سرت سبک است و بوی می و نزدیک به دیار یاری، یک زن با صدایی خش دار و خیلی خسته و با قدرتی که زنانگی ازش می تراوشد، در حالیکه سولو های گیتار بلوز و ساکسیفون در زمینه به گوش میرسد، برای شما بخواند. میخواهم به زیبایی تئاتر وار آن شب فکر کنید.
وقتی اسکارلت یوهانسون با آن چهره ی بی تفاوت و بی روح پا به عرصه ی موسیقی میگذارد و میخواند و این سبک را انتخاب میکند باید بی شک مداقه کرد. آدمی که به راحتی میتواند مردان را کنار بزند، بلوز را انتخاب میکند و آهنگهایی انتخاب میکند که همگی آنها را مردانی خوانده اند که شهره ی مردانگیشان هوش از سرها برده است.
میخواهم بگویم در این سبک از موسیقی میتوانید قدرتی که در صدای زنان است را بفهمید. آنقدر این سبک افشا کننده ی این قدرت است که زنی می آید و ترانه ای که قبلا تام ویتس خوانده است را با فخر میخواند و آخرش هم میگوید هانی، آی ویل بی گود تو یو.

I'm the ice cream man
I'm the one man band
I'm the ice cream man
Honey, I will be good to you

اینها هم در یابید در حالیکه می را یافته اید.

Claudia Bettinaglio -- Ice Cream Man
Holly Cole -- Tango Till They're Sore

Melody Gardot -- Your Heart Is As Black As Night
Nina Simone -- Don't Let Me Be Misundertood

Scarlett Johansson -- Summertime
Scarlett Johansson -- Green Grass

Norah Jones -- Light as a Feather
Holly Golightly -- Tell Me Now So I Know